Gamma-glutamyltransferase (GGT) is een enzym dat betrokken is bij het aminozuur- en glutathionmetabolisme. Het bevindt zich in het cytoplasma en op de celmembraan van vrijwel alle lichaamscellen, met uitzondering van spiercellen. Klinisch relevante stijgingen van GGT in het serum zijn echter vrijwel altijd afkomstig van het hepatobiliaire systeem.

Een verhoogde GGT-activiteit in het bloed wijst doorgaans op stimulatie van de intrahepatische galwegen of op obstructie van de intra- of extrahepatische galwegen. GGT is dan ook een belangrijke parameter in de diagnostiek en opvolging van leveraandoeningen.

De sterkste stijgingen (tot 10–20 keer de bovengrens van normaal) worden gezien bij cholestase en levertumoren. Toch zijn de verschillen in GGT-waarden tussen parenchymateuze en cholestatische leverziekten minder uitgesproken dan bij ALP en transaminasen. Bij galwegpathologie stijgt GGT doorgaans sneller dan alkalische fosfatase. Bij hepatitis is GGT slechts licht verhoogd, in tegenstelling tot AST en ALT.

Geïsoleerde verhogingen van GGT komen vaak voor bij chronisch alcoholgebruik en bij gebruik van bepaalde geneesmiddelen, zoals fenytoïne en barbituraten.

Verhoogde GGT-waarden zijn niet specifiek en kunnen voorkomen bij diverse hepatobiliaire aandoeningen zoals levercarcinoom, metastasen, alcoholische hepatitis, intrahepatische cholestase, extrahepatische obstructie en cirrose. Daarnaast kunnen ook niet-hepatobiliaire aandoeningen zoals nierziekten, pancreatitis, hyperthyreoïdie en neurologische aandoeningen leiden tot verhoogde GGT. Er bestaan ook familiale vormen van verhoogde GGT zonder duidelijke klinische oorzaak.